Αμφιβληστροειδής - Υαλοειδές: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού, στο οποίο εστιάζονται οι ακτίνες του φωτός. Εκεί βρίσκονται οι φωτοϋποδοχείς (κωνία και ραβδία), οι οποίοι μεταφέρουν μέσω του οπτικού νεύρου το οπτικό ερέθισμα στον εγκέφαλο, μετατρέποντάς το σε εικόνα.
Το υαλοειδές υγρό είναι ένα διάφανο υλικό που μοιάζει με ζελέ, και βρίσκεται στο εσωτερικό του οφθαλμού, ανάμεσα από τον κρυσταλλοειδή φακό και τον αμφιβληστροειδή.
- Τι είναι ο αμφιβληστροειδής;
- Τι είναι η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς (Retinal detachment);
- Τι προκαλεί την αποκόλληση αμφιβληστροειδή;
- Ποια είναι τα συμπτώματα της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς;
- Πώς θεραπεύεται η μερική αποκόλληση ή ρωγμή του αμφιβληστροειδή;
- Πώς αντιμετωπίζεται η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς;
- Μετά την επέμβαση
- Τι είναι το υαλοειδές υγρό;
- Συμπτώματα αποκόλλησης υαλοειδούς - κινούμενα σωματίδια (μυιοψίες)
- Πώς γίνεται η διάγνωση της αποκόλλησης υαλοειδούς;
- Τι είναι οι μυιοψίες και οι φωταψίες και πως αντιμετωπίζονται
- Φλουοροαγγειογραφία
Τι είναι ο αμφιβληστροειδής;
Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού, στο οποίο εστιάζονται οι ακτίνες του φωτός. Εκεί βρίσκονται οι φωτοϋποδοχείς (κωνία και ραβδία), οι οποίοι μεταφέρουν μέσω του οπτικού νεύρου το οπτικό ερέθισμα στον εγκέφαλο, μετατρέποντάς το σε εικόνα. Η φυσιολογική λειτουργία του αμφιβληστροειδή είναι βασική, ώστε να προκύπτει η καλή όραση.
Η σημαντικότερη για την όραση περιοχή, βρίσκεται στο κέντρο του αμφιβληστροειδή, και ονομάζεται ωχρά κηλίδα.
Τι είναι η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς (Retinal detachment);
Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι μια σοβαρή πάθηση του οφθαλμού, η οποία συμβαίνει απότομα και απαιτεί επείγουσα επεμβατική αντιμετώπιση. Χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει το αργότερο εντός λίγων ημερών, σε πλήρη τύφλωση.
Φυσιολογικά, ο αμφιβληστροειδής είναι προσκολλημένος στο εσωτερικό τοίχωμα του οφθαλμού. Κατά την αποκόλληση, ο αμφιβληστροειδής σε κάποιο σημείο του αποκολλάται (συνήθως λόγω ύπαρξης ρωγμής ή οπής), και εισρέει υγρό κάτω από αυτόν, με αποτέλεσμα να ξεκολλά από τους υποκείμενους ιστούς.
Η αμφιβληστροειδική αποκόλληση μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι πιο κοινή μετά τη μέση ηλικία.
Η πιθανότητα μιας αποκόλλησης αυξάνει:
- σε άτομα με μεγάλη μυωπία.
- όταν έχει προηγηθεί επέμβαση αφαίρεσης καταρράκτη.
- σε άτομα με γλαύκωμα.
- όταν έχει προηγηθεί σοβαρό τραύμα.
- σε άτομα όπου έχει προηγηθεί ήδη αποκόλληση αμφιβληστροειδή στο άλλο μάτι, ή υπάρχει περιοχή με λέπτυνση στον αμφιβληστροειδή.
Ποιες είναι οι αιτίες που προκαλούν την αποκόλληση αμφιβληστροειδή;
Το υαλοειδές υγρό, είναι ένα διάφανο υλικό που μοιάζει με ζελέ και βρίσκεται στο εσωτερικό του οφθαλμού, ανάμεσα από τον κρυσταλλοειδή φακό και τον αμφιβληστροειδή.
Υπάρχουν εκατομμύρια λεπτές ίνες μέσα στο υαλοειδές, που συνδέονται με την επιφάνεια του αμφιβληστροειδή, τον φωτοευαίσθητο ιστό του ματιού. Καθώς μεγαλώνουμε, η συνήθης υφή ζελέ που έχει το υαλοειδές, αρχίζει να γίνεται περισσότερο υδαρής. Oι λεπτές ίνες σπάνε, επιτρέποντας στο υαλοειδές υγρό να συρρικνωθεί και να διαχωριστεί από τον αμφιβληστροειδή. Αυτή είναι η αποκόλληση του υαλοειδούς.
Ωστόσο, ο διαχωρισμός του υαλώδους από τον αμφιβληστροειδή, μπορεί να συμβεί απότομα (έντονο στρες, απότομη κίνηση, κλπ.), προκαλώντας αποκόλληση αμφιβληστροειδή.
Σπανιότερη είναι η εξιδρωματική αποκόλληση (exudative), η οποία οφείλεται σε αγγειακό πρόβλημα ή φλεγμονή. Σε αυτή την περίπτωση, παρά την απουσία ρωγμών ή έλξεων, συσσωρεύεται υγρό προερχόμενο κάτω από τον αμφιβληστροειδή, με αποτέλεσμα να τον αποκολλά από τη θέση του.
Ένας τρίτος τύπος είναι η ελκτική αποκόλληση (tractional), η οποία οφείλεται σε σύσπαση προσκολλημένων ταινιών ή μεμβρανών από το υαλώδες, το οποίο με τη σειρά του παρασύρει τον αμφιβληστροειδή από τη θέση του. Είναι συχνότερος σε άτομα με προχωρημένο και ανεξέλεγκτο σάκχαρο.
Ποια είναι τα συμπτώματα της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς;
Ο ασθενής μπορεί να αντιληφθεί ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω:
- Φωταψίες (ξαφνικές λάμψεις ή αστραπές).
- Μυιοψίες (μυγάκια ή στίγματα που φαίνονται να κινούνται μέσα στο οπτικό πεδίο).
- Θόλωση ή απώλεια όρασης σε μέρος του οπτικού πεδίου (εμφάνιση σκούρας ή πυκνής κουρτίνας, αίσθηση σαν σύννεφο καπνού ή σκιάς).
Τα συμπτώματα αυτά δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι υπάρχει αποκόλληση. Ωστόσο, αν εμφανιστούν ένα ή περισσότερα από αυτά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοηθούν, και απαιτείται άμεση εξέταση από οφθαλμίατρο.
Ποια είναι η θεραπεία για την μερική αποκόλληση ή ρωγμή του αμφιβληστροειδή;
Σε περίπτωση που διαπιστωθεί η ύπαρξη ρωγμής στον αμφιβληστροειδή, απαιτείται άμεση θεραπεία με laser (φωτοπηξία με θερμικό συνήθως Argon Laser), ώστε η κατάσταση να μη μεταπέσει στην πολύ πιο βαριά κατάσταση της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, στην οποία μπορεί να προκληθεί απώλεια της όρασης, και που απαιτεί άμεσα, επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Πώς αντιμετωπίζεται η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς; Ποια είναι η θεραπεία;
Η αμφιβληστροειδική αποκόλληση απαιτεί άμεση επέμβαση για την αποκατάστασή της, και αντιμετωπίζεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά, τη σοβαρότητα και την έκτασή της.
1. Μια μέθοδος είναι με φωτοπηξία με ειδικό laser (ARGON photo-coagulation), είτε με κρυοπηξία (Retinal Cryopexy).
Και στις δύο περιπτώσεις, δημιουργείται τοπικά ουλή που λειτουργεί συγκολλητικά, σφραγίζοντας τις ρωγμές συγκρατώντας τον αμφιβληστροειδή στην κανονική του θέση. Και οι δύο επιλογές προκαλούν ελάχιστη, έως και καθόλου δυσφορία.
Απλές αμφιβληστροειδικές ρωγμές, μπορούν να αντιμετωπιστούν με φωτοπηξία ή κρυοπηξία, και αρκετές φορές αρκούν για να αναστείλουν την εξέλιξη της ρήξης.
2. Σε βλάβες μεγαλύτερης έκτασης, η ρετινοπηξία (Pneumatic Retinopexis), είναι σχετικά η πιο νέα μέθοδος αντιμετώπισης της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς.
Κατα τη ρετινοπηξία αέριο εγχύεται εντός του οφθαλμού, ώστε να πιέσει τα αποκολλημένα αμφιβληστροειδικά στρώματα προς το οπίσθιο τοίχωμα του βολβού, και να σφραγιστεί η ρήξη. Το αέριο σταδιακά απορροφάται από τον οφθαλμό μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων, και πρέπει να αποφεύγονται οι εναέριες μετακινήσεις. Πριν από έγχυση αερίου προηγείται επέμβαση φωτοπηξίας ή κρυοπηξίας, για να σφραγιστούν τα διαρρηγμένα αμφιβληστροειδικά στρώματα.
Εναλλακτικά, αντί για αέριο μπορεί να διοχετευτεί στο μάτι έλαιο σιλικόνης, το οποίο όμως αφαιρείται αργότερα με δεύτερη επέμβαση, συνήθως τρεις με έξι μήνες αργότερα, και δεν αποτελεί αντένδειξη για δραστηριότητες όπως εναέριες μετακινήσεις.
Μετά την επέμβαση, ο ιατρός συνήθως προτείνει σταθερή στάση της κεφαλής για κάποιες ημέρες, κάτι που είναι απαραίτητο για την επιτυχία της επέμβασης.
3. Άλλη μία μέθοδος αντιμετώπισης είναι η τοποθέτηση ελαστικών δακτυλίων από σκληρό (scleral buckles) ή από σιλικόνη, πλαστικό ή σπόγγο (flexible bands) γύρω από τον ισημερινό του οφθαλμικού βολβού.
Σκοπός είναι έτσι να αντισταθμιστούν οι δυνάμεις που έλκουν την αμφιβληστροειδική επιφάνεια μακριά από τη φυσιολογική της θέση. Και εδώ, πριν την εφαρμογή των δακτυλίων, προηγείται η σφράγιση των ρωγμών ή οπών με φωτοπηξία ή κρυοπηξία.
Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται με ολική ή τοπική αναισθησία και μόνο σε σηπτικές συνθήκες χειρουργείου.
Επί σειρά ετών αποτέλεσε την κύρια μέθοδο αντιμετώπισης της αποκόλλησης αμφιβληστροειδή, ενώ εγκαταλείπεται πλέον με, προτιμητέα την υαλοειδεκτομή.
4. Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις αποκόλλησης αμφιβληστροειδή, μπορεί να κριθεί απαραίτητη, σε συνδυασμό με τις παραπάνω επεμβατικές επιλογές, και η ολική βιτρεκτομή ή υαλοειδεκτομή (vitrectomy).
Η επέμβαση αυτή, μπορεί να κριθεί απαραίτητη αν υπάρχει έντονη έλξη ανάμεσα στο υαλώδες και τον αμφιβληστροειδή, γιγαντιαίες ρωγμές, αιμορραγίες στο υαλώδες, ή οφθαλμικές λοιμώξεις όπως ενδοφθαλμίτιδα. Σκοπό έχει να απομακρύνει χειρουργικά πλήρως το υαλώδες σώμα.
Αν η σταθερότητα του αμφιβληστροειδή κριθεί ατελής, τότε εγχύεται συμπληρωματικά αέριο ή έλαιο σιλικόνης.
Μετά την επέμβαση
Μετά την επέμβαση είναι πιθανό να υπάρχουν συμπτώματα δυσφορίας, δακρύρροιας, ερυθρότητας οφθαλμού και θολής όρασης, και είναι πιθανό να χρειαστεί να παραμείνει καλυμμένος ο οφθαλμός για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αν έχει εγχυθεί αέριο στον οφθαλμό, ο οφθαλμίατρος μπορεί να συστήσει σταθερή στάση της κεφαλής για κάποιο χρονικό διάστημα, και θα συμβουλέψει την αποχή από ορισμένες δραστηριότητες όπως έντονη φυσική δραστηριότητα, αποφυγή αεροπορικών ταξιδιών (συμπίεση/αποσυμπίεση σκάφους).
Υπάρχουν ενδεχόμενες επιλοκές που σχετίζονται με την κάθε επέμβαση. Ωστόσο, η μη αντιμετώπιση της αποκόλλησης αμφιβληστροειδή, είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει οριστική και ολική απώλεια όρασης. Ορισμένοι από τους κινδύνους που σχετίζονται με την επέμβαση, περιλαμβάνουν μόλυνση, αιμορραγία, υψηλή ενδοφθάλμια πίεση, γλαύκωμα, καταρράκτη και βλεφαρόπτωση.
Οι επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της αποκόλλησης αμφιβληστροειδή είναι σε μεγάλο βαθμό επιτυχείς, και με μικρή πιθανότητα συμπληρωματικής επέμβασης. Ωστόσο είναι πιθανό να απαιτηθούν έως και αρκετοί μήνες, ώστε η όραση να αποκατασταθεί, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να μην αποκατασταθεί ποτέ.
Το αποτέλεσμα της επέμβασης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως:
- ο χρόνος που μεσολάβησε μέχρι την αντιμετώπιση της αποκόλλησης. Η άμεση αντιμετώπιση (μέσα σε 1-3 ημέρες) είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμη.
- η έκταση, το είδος και το μέγεθος των ρωγμών-οπών.
- η θέση και η φύση της αποκόλλησης. Το αν η ωχρά κηλίδα έχει αποκολληθεί, είναι ο μεγαλύτερος προγνωστικός παράγοντας.
- η μετεγχειρητική συνέπεια, η συνεργασία με τον ιατρό και η πιστή τήρηση των οδηγιών του.
Τι είναι το υαλοειδές υγρό;
Το υαλοειδές υγρό είναι ένα διάφανο υλικό που μοιάζει με ζελέ, και βρίσκεται στο εσωτερικό του οφθαλμού, ανάμεσα από τον κρυσταλλοειδή φακό και τον αμφιβληστροειδή.
ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΥΑΛOEIΔΟΥΣ
Καθώς μεγαλώνουμε, η συνήθης υφή ζελέ που έχει το υαλοειδές, αρχίζει να γίνεται περισσότερο υδαρής, και τότε το υαλοειδές υγρό μπορεί να ξεκολλήσει από τον αμφιβληστροειδή. Όταν συμβεί αυτό, παρουσιάζονται στην όραση λάμψεις σαν αστραπές (φωταψίες), και μια ή περισσότερες μαύρες κηλίδες ή κινούμενα σωματίδια (μυιοψίες). Αυτό λέγεται αποκόλληση του υαλοειδούς.
Ποια είναι τα Συμπτώματα της αποκόλλησης υαλοειδούς – κινούμενα σωματίδια (μυιοψίες);
Οι μυιοψίες μπορεί να γίνονται αντιληπτές ως μικρές κουκκίδες, μυγάκια κύκλοι, γραμμές, νέφη ή ιστοί, ενώ στην πραγματικότητα είναι μικρά συσσωματώματα πηκτοειδούς ουσίας ή κυττάρων μέσα στο υαλοειδές υγρό, το διαφανές πυκνό υγρό που γεμίζει το εσωτερικό του ματιού.
Παρά το γεγονός ότι οι μυιοψίες φαίνονται να αιωρούνται μπροστά από το μάτι, στην πραγματικότητα βρίσκονται μέσα στο υαλοειδές υγρό, και αυτό που βλέπετε είναι οι σκιές τους στον αμφιβληστροειδή.
Η αποκόλληση του υαλοειδούς δεν είναι επικίνδυνη από μόνη της, αλλά μπορεί να συνοδεύεται από πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως ρωγμές του αμφιβληστροειδούς ή υαλοειδική αιμορραγία.
Αυτό συμβαίνει όταν οι υαλοειδο-αμφιβληστροειδικές συνδέσεις είναι πολύ ισχυρές, και η αποκόλληση δημιουργεί ρήγματα στον αμφιβληστροειδή ή στα αιμοφόρα αγγεία του. Ορισμένες φορές, προκαλείται μικρή αιμορραγία μέσα στο μάτι, που μπορεί να παρουσιαστεί με τη μορφή νέων φωταψιών.
Πώς γίνεται η διάγνωση της αποκόλλησης υαλοειδούς;
Η παρουσία φωταψιών δεν σημαίνει απαραίτητα πρόβλημα ρήξης ή και αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς, όμως μόνο ο οφθαλμίατρος μπορεί μετά από ενδελεχή εξέταση (βυθοσκόπηση), να αποφανθεί για τη σοβαρότητα ή μη της κατάστασης.
Συστήνουμε στον κάθε ένα με ανάλογα συμπτώματα, που επιμένουν, να υποβάλλεται αμέσως σε αυτές τις εξετάσεις, ώστε να ανιχνευθούν πιθανά σοβαρότερα προβλήματα.
Τι είναι οι μυιοψίες και οι φωταψίες και πως αντιμετωπίζονται
Οι μυιοψίες μπορεί να γίνονται αντιληπτές ως μικρές κουκκίδες, μυγάκια, κύκλοι, γραμμές, νέφη ή ιστοί, ενώ στην πραγματικότητα, είναι μικρά συσσωματώματα πηκτοειδούς ουσίας ή κυττάρων μέσα στο υαλοειδές υγρό, το διαφανές πυκνό υγρό που γεμίζει το εσωτερικό του ματιού.
Παρά το γεγονός ότι οι μυιοψίες φαίνονται να αιωρούνται μπροστά από το μάτι, στην πραγματικότητα βρίσκονται μέσα στο υαλοειδές υγρό, και αυτό που βλέπετε είναι οι σκιές τους στον αμφιβληστροειδή.
Όταν γεννιόμαστε, το υαλοειδές έχει σύσταση συμπαγή σαν ζελέ και συνδέεται σταθερά με τα τοιχώματα του αμφιβληστροειδή. Μερικές φορές, και καθώς οι άνθρωποι φτάνουν στη μέση ηλικία, το υαλοειδές σώμα αυξάνεται σε όγκο ή συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται νημάτια μέσα στο μάτι. Κατά τη μετακίνηση των ματιών σε διάφορες κατευθύνσεις, εντοπίζεται και μετακίνηση αυτών των νημάτων, με συνέπεια άλλοτε να βρίσκονται μέσα στο οπτικό πεδίο όρασης, και άλλοτε έξω από αυτό, χωρίς να μη γίνονται αντιληπτά.
Φωταψίες είναι οι ξαφνικές λάμψεις φωτός, που παρατηρούνται μετά από την απομάκρυνση του υαλοειδούς σώματος από το πίσω τοίχωμα του ματιού, τον αμφιβληστροειδή. Αυτό συμβαίνει εξ’ αιτίας του μηχανικού ερεθίσματος κατά την οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς. Αυτό συμβαίνει συχνότερα σε ανθρώπους που έχουν μυωπία, έναντι αυτών με υπερμετρωπία, σε όσους έχουν υποστεί επέμβαση καταρράκτη, ή είχαν προηγούμενη φλεγμονή μέσα στο μάτι. Μερικοί άνθρωποι παρουσιάζουν λάμψεις φωτός, οι οποίες όμως προκαλούνται από τον σπασμό των αγγείων του εγκεφάλου, τη λεγόμενη ημικρανία.
Όταν το συρρικνωμένο υαλοειδές σώμα απομακρυνθεί από το τοίχωμα του ματιού, ο αμφιβληστροειδής μπορεί να εμφανίσει ρωγμές. Ορισμένες φορές, προκαλείται μικρή αιμορραγία μέσα στο μάτι, που μπορεί να παρουσιαστεί με τη μορφή νέων φωταψιών.
Η παρουσία φωταψιών δεν σημαίνει απαραίτητα πρόβλημα ρήξης ή και αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς, όμως μόνο ο οφθαλμίατρος μπορεί μετά από ενδελεχή εξέταση να αποφανθεί για τη σοβαρότητα ή μη της κατάστασης.
Εάν λοιπόν, παρουσιάσετε ξαφνικά ένα από τα παρακάτω συμπτώματα, θα πρέπει να επισκεφθείτε το συντομότερο δυνατό τον οφθαλμίατρό σας:
- αίσθημα καύσου
- κόκκινα μάτια
- θολερή όραση
- πονοκέφαλοι
- αλλαγές στον καρδιακό χτύπο (συνήθως βραδυκαρδία).
- δυσκολία στην αναπνοή (βρογχικό άσμα) από τους β-αναστολείς.
- «μυρμήγκιασμα» των δακτύλων του χεριού ή του ποδιού.
- λήθαργος
- ανορεξία
- ανωμαλίες στο γαστρεντερικό
- πέτρες στα νεφρά κτλ.
Πώς αντιμετωπίζονται οι μυιοψίες και οι φωταψίες;
Για την αποκόλληση υαλοειδούς δεν υφίσταται φαρμακευτική αγωγή, ενώ σπάνια ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση, εκτός και αν τα νημάτια που βρίσκονται στο υαλοειδές, είναι τέτοιας έκτασης που εμποδίζεται έντονα η όραση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν οι παρακάτω εναλλακτικές ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης:
- Nd-YAG laser κατά το οποίο θρυμματίζεται η μάζα του αποκολλημένου οπίσθιου υαλοειδούς σε πολύ μικρά μέρη, ώστε να μην αποτελούν πλέον ενόχληση για τον ασθενή (υαλοειδεόλυση).
- Επέμβαση υαλοειδεκτομής, όπου αφαιρείται τμήμα του υαλοειδούς, σε περιπτώσεις όπου οι φωταψίες και οι μυιοψίες συνυπάρχουν με άλλες παθήσεις του αμφιβληστροειδούς.
Φλουοροαγγειογραφία
Είναι μια ειδική διαγνωστική εξέταση, στην οποία χρησιμοποιείται ειδική κάμερα που παίρνει φωτογραφίες από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα στο βυθό του οφθαλμού.
Γίνεται ενστάλαξη μυδριατικών κολλυρίων στους οφθαλμούς, έτσι ώστε να γίνει διαστολή στις κόρες των οφθαλμών.
Ειδικό διάλυμα νερού και χρωστικής ουσίας (φλουορεσκείνης), διοχετεύεται ενδοφλέβια στο χέρι. Η ουσία μεταφέρεται μέσα από τις φλέβες στις αρτηρίες που βρίσκονται στον αμφιβληστροειδή.
Καθώς το υγρό περνάει από τα αγγεία του αμφιβληστροειδή, ειδική κάμερα παίρνει εικόνες του φρορίζοντα αμφιβληστροειδή.
Η φλουοροαγγειογραφία βοηθά τον χειρουργό οφθαλμίατρο να παρακολουθήσει τη λειτουργία του αμφιβληστροειδούς και του χοριοειδούς, και να διαγνώσει πιθανές βλάβες έτσι ώστε να δοθεί η ορθότερη και αποτελεσματικότερη θεραπεία (εκφύλιση ωχράς, διαβήτης, ωχροπάθεια, αγγειακές παθήσεις κλπ.).
Ποιες είναι κάποιες σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες της φλουοροαγγειογραφίας;
- Εάν υπάρξει διαρροή χρωστικής από τη φλέβα του χεριού, θα εμφανιστεί ένα αίσθημα καύσου τοπικά.
- Οι οφθαλμοί θα είναι φωτοευαίσθητοι λόγω της μυδρίασης. Η χρήση γυαλιών ηλίου μετά το τέλος της εξέτασης, κρίνεται απαραίτητη.
- Η όραση θα είναι θολή λόγω των κολλυρίων διαστολής παροδικά, με διάρκεια περίου 3-4 ωρών. Η παρουσία ενός συνοδού κρίνεται απαραίτητη.
- Για μερικές ώρες μετά την έγχυση φλουορεσκείνης, το χρώμα του δέρματος μπορεί να εμφανίσει μια ελαφρώς κίτρινη χροιά.
- Τα ούρα χρωματίζονται (σκούρο πορτοκαλί) για τουλάχιστον 24 ώρες μετά την εξέταση, καθώς οι νεφροί απομακρύνουν τη φλουορεσκείνη από το σώμα.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις στη φλουρεσκείνη είναι σπάνιες. Συνήθως εκδηλώνονται με τη μορφή δερματικού εξανθήματος με έντονο αίσθημα κνησμού. Αυτού του είδους οι αντιδράσεις αντιμετωπίζονται με αντισταμινικά χάπια ή ενέσεις, ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων. Στο Ινστιτούτο Οφθαλμολογίας Laservision, οι φλουοροαγγειογραφίες πραγματοποιούνται πάντα με παρουσία αναισθησιολόγου, προκειμένου να εξασφαλίζεται πρωτίστως η ασφάλεια των ασθενών ακόμη και σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις.
Αντενδείξεις για τη φλουροαγγειογραφία:
- Νεφρική ανεπάρκεια.
- Ηπατική ανεπάρκεια.
- Σοβαρή καρδιακή νόσος.
- Ιστορικό αλλεργίας στα σκιαφραφικά.
Εξοφθαλμομέτρηση Hertel: Σε πολλά άτομα παρατηρούμε ότι το άνω βλέφαρο δεν καλύπτει το πάνω μέρος της ίριδας του οφθαλμού και μας δίνεται η εντύπωση ότι το άτομο αυτό «γουρλώνει» τα μάτια. Εξόφθαλμος, είναι η μη φυσιολογική προβολή του ενός ή και των δύο οφθαλμών.
Η εξοφθαλμομέτρηση είναι η εξέταση με την οποία μετράμε την ύπαρξη ή μη εξόφθαλμου.
Ο εξόφθαλμος συναντάται σε παθήσεις του θυροειδούς, αλλά και σε καταστάσεις όπως όγκοι του βολβού, φλεγμονές, αγγειακές ανωμαλίες.
Η εξοφθαλμομέτρηση είναι μια εντελώς ανώδυνη εξέταση που γίνεται σε λίγα λεπτά της ώρας, με μία ειδική συσκευή που λέγεται Εξοφθαλμόμετρο Hertel.
Ορθοπτική Μελέτη: Εξετάζεται η λειτουργία των οφθαλμικών μυών και γίνεται διάγνωση πιθανού στραβισμού και άλλων ανωμαλιών που σχετίζονται με τη λειτουργικότητα των οφθαλμικών μυών (π.χ. ανεπάρκεια σύγκλισης, εσωφορία, εξωφορία) ή κάποιων νευρολογικών προβλημάτων.
Έλεγχος χρωματικής αντίληψης: Γίνεται για τη διάγνωση της δυσχρωματοψίας, όπως επίσης και για την ποιοτική εκτίμηση παθήσεων του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα κλπ.).
Εκτίμηση δακρύων-δακρυικής στοιβάδας: Εκτίμηση της ποσότητας και της ποιότητας της δακρυικής στοιβάδας. Γίνεται κυρίως σε χρήστες φακών επαφής, στον προεγχειριτικό έλεγχο διαθλαστικών επεμβάσεων και σε περιπτώσεις ξηροφθαλμίας, βλεφαρίτιδας κ.α.
Η επιστημονική ομάδα μας, έχει ηγηθεί παγκοσμίως στη χρήση της τρισδιάστατης απεικόνισης του επιθηλίου του κερατοειδή σαν μέσο αξιολόγησης της δακρυϊκής στιβάδας και της ξηροφθαλμίας.
